De kunst van deze Japanse artiest grijpen je bijna naar de keel en dompelen je onder in een bad van fascinatie. De man gebruikt een techniek genaamd ‘Depth Mapping’, wat men het best kan vergelijken met 3D effect in video games. Zijn schilderijen worden nochtans monotoon gemaakt in zwart-wit. De beoogde effecten missen hun doel niet, men lijkt schaduwen te zien, en er zelfs sprake van een lichte optische illusie. De plaatjes lijken hologrammen. De sfeer die rond zijn werk hangt is adembenemend, men zou de indruk krijgen dat het hier gaat over geesten of paranormale verschijningen.

Takamatsu noemt zijn personages liefdevol; Lolita’s omdat ze gebaseerd zijn op alledaagse Japanse meisjes. In hun hoog “meisje bij de buren” gehalte geeft hij commentaren weer in zijn werk op seksualiteit, goed en slecht, de maatschappij en de geschiedenis. Zijn werk is een aansluiting op de eeuwenoude mangatraditie in zijn thuisland. Velen ervaren zijn werk echter ook als choquerend.

Zijn kunst is hypnotisch mooi.