De Brit Ed Fairburn kwam op het idee om cartografie en illustraties te mengen. Als canvas gebruikt hij steevast een oude kaart en tekent of schildert hierop menselijke gezichten. Het menselijk gelaat krijgt accentueringen die ditmaal geen rivieren, wegen of landsgrenzen weergeven, maar legt hij de nadruk op deze landmarkeringen die verbazend goed lijken op bloedvaten of de contouren van de mens.

Zijn keuze voor landkaarten is volgens de kunstenaar evident, het papier is van een superieure kwaliteit, het geeft een traditioneel vintage cachet en het is bijzonder rijk aan patronen die bijzonder zijn. Het geeft alvast een mysterieus élan aan zijn werk, dat eerder steampunk aandoet en toch de klasse bevat van de oudheid.