Cris Wicks is een kunstenaar die indrukwekkende portrettenmaakt met handgeschilderde typografie op papieren memorabilia. Deze soort portretschilderen is ontstaan omdat Cris Wicks nadacht dat na de dood onze lichamen verdwijnen maar onze woorden blijven bij diegenen die in contact kwamen met ons. Hij wou dit idee uitbeelden om aan te tonen dat onze nalatenschap misschien wel ligt in wat we deden, neerschreven en ooit hebben uitgesproken en niet in materiële bezttingen.
Cris Wicks begon aan deze werken door het verzamelen van oude krantenartikels en andere memorabilia in papier. Deze papieren getuigenissen maakt hij vast op een canvas en bewerkt ze vervolgens met acrylverf. Het gezicht schilderen begint hij onmiddellijk op de geïmproviseerde canvas, de belettering volgt dan vanuit de schaduwen naar de lichtere vlakken totdat het gezicht duidelijk verschijnt.
Wanneer het schilderij droog is komt er nog een laag epoxy resin op zodat het schilderij een soort van glasachtige beschermingslaag krijgt.
De achterliggende gedachte dat de erfenis van een mens ook kan liggen in woorden is uitermate krachtig en sterk,in die mate dat het tot nadenken stemt. Zo zijn bepaalde bekende mensen beroemd voor hun quotes of uitspraken, anderen worden dan weer geassocieerd met woorden die een reflectie zijn van hun leven, hun werk en hun nalatenschap. Wanneer beeldende kunst en literatuur elkaar ontmoeten op een nieuw artistiek platform geeft dit bijna on gelimiteerde perspectieven, als symboliek kan dit tellen.