Wasteland is extreem, heel extreem, wanneer je dacht dat Burning Man het summum is van extravagantie, futuristische kunst en steampunk toestanden dan keek je naar de soft-versie, Wasteland is zo veel brutaler, duister en angstaanjagender.
De naam Wasteland is afkomstig uit de legendarische Mad Max films, dezelfde prenten die Mel Gibson tot het sterrendom hebben verheven. Het staat bekend als het grootste post-apocalyptische festival in de wereld, men weet dus perfect aan wat men zich kan verwachten.
Gedurende vier dagen in september wordt de Mojave woestijn een verheerlijkte versie van hel op aarde. Duizenden deelnemers wandelen door het stof en de hitte in Bakersfield, Californië, om zich te storten op een orgie van geweld, in ware veldslagen en een Thunderdome die een arena moet voorstellen na WO III.
In Wasteland is het werkelijk een combinatie van de Mad Max films, een resem sciencefiction-horror prenten en een toekomstvisie die allesbehalve optimistisch is. Het is een rollenspel van de overlevenden van het einde van de beschaving, nu voor het zevende jaar op rij, komen enthousiaste deelnemers naar de Olympische Spelen van de verdoemden.
Er zijn verschillende subculturen die ondertussen mainstream zijn geworden zoals de Oosterse Cosplay, de Cyberpunk en Steam Punk, en de Role Players, maar Wasteland is een buitenbeentje en lijkt op een set van de zoveelste speelfilm over het einde der tijden. Enerzijds moet men de creativiteit die men toont bewonderen, zoals prachtig zelfgemaakte kostuums en voertuigen en anderzijds blijft het marginaal overkomen, origineel is het zeker en vervelend zal men er niet kunnen opkleven, voor de meesten bizar, voor de duizenden aanwezig blijkbaar een uitlaatklep en een hobby.
Foto’s: Tod Seelie for Wired.