Oleksandr Sasho Rumyantsev kwam op vierjarige leeftijd naar België, omdat toen al de politieke problemen in zijn thuisland en de expansiedrang van de Russen als een donkere schaduw hing over dit prachtige land. Zijn ouders namen de achteraf gezien een wijze bijna profetische beslissing om te emigreren naar veiligere oorden. Aldus verzeilde Oleksandr Sasho Rumyantsev in België.
Vandaag is hij een zoon van Blankenberge, de aangename badstad aan de Noordzee in de Provincie West-Vlaanderen. Oleksandr Sasho Rumyantsev genoot een opleiding in dezelfde provincie en een goede vier jaar geleden zou zijn leven een heftige wending nemen die letterlijk een keerpunt was in zijn bestaan als mens en zou uitmonden in de geboorte van een groot kunstenaar. Bij een banale douchebeurt zou een parasiet hem het zicht ontnemen op een oog. Maar zoals vele artiesten zou hij op een heldhaftige wijze zijn tragedie ombuigen met een enorme wilskracht naar een positieve uitkomst die niet alleen zijn karakter zou vormen maar ook een innerlijke passie loslaten, als een bloem die zijn parfum weggeeft aan de wereld. Sasho werd herboren en de wereld was een talent rijker.
Na maanden letterlijk en figuurlijk vertoeft te hebben in een duisternis, kreeg Oleksandr Sasho Rumyantsev van zijn moeder een doek en penselen en dit werd een heroïsche ‘coup de foudre’ . De ontdekking van de kunst gaf hem letterlijk nieuw ‘inzicht’ en zoals iedere gedreven kunstenaar kwam zijn alter ego de bovenhand nemen over zijn medische problemen. Bleek dat de passie die hij letterlijk voelde stromen in zijn vingers, duizend maal sterker was dan enig medicijn. Het zou hem optillen tot de kunstenaar die hij vandaag is, zelfzeker van zichzelf en dankbaar voor het artistiek asiel dat het leven hem plots had gegeven.
Nu is hij dankzij zijn flamboyante mecenas met het hart op de juiste plaats: Michel Van den Brande, succesvol aan het timmeren aan zijn groeiende internationale carrière, met de verkoop van honderden werken en tentoonstellingen gaande van New York tot Madrid. Wat dit verhaal zo bijzonder maakt is dat Oleksandr Sasho Rumyantsev tegenover een rationale overmacht en tegenslag, hij erin slaagt om de typische Oekraïense geest ook uit te dragen in zijn persoonlijke oorlog, net als de talloze landgenoten die Spartaans onze vrije wereld beschermen misschien wel bevreesd maar met een plichtsbewustzijn welke historisch is, is zijn persoonlijk veldslag niet minder heroïsch te noemen. Ook Oleksandr Sasho Rumyantsev gaat de moeilijkheden niet uit de weg, integendeel gedragen door zijn kunst straalt hij een enthousiasme en dankbaarheid uit, waarvan men de sporen kan terugvinden in zijn schitterend werk.
Ondanks er hier en daar invloeden herkenbaar zijn in zijn werk, is zijn oeuvre zeer hedendaags en modern wat garant staat voor een stijgende populariteit, van stencil pop art tot abstract, de werken dragen zijn artistiek emotioneel weefsel. Hij doet me af en toe denken aan Andy Warhol en Roy Lichtenstein, net als hen laat hij de kunst ontsnappen uit de begrensde muren van musea en de galerijen en laat hij de gewone man genieten van zeer herkenbare kunst. In dit deel van zijn werken voel ik een soort van melancholische vintage sfeer die als een specerij in de vorm van een aangename nevel neerstrijkt. Deze werken geven vooral een goed gevoel, een optimisme ondanks de grauwheid van onze hedendaagse wereld en het falen van maatschappijen en culturen.
In zijn abstracte werken kan men heerlijk wegzinken omdat ze de resultante zijn van iemand die schildert met zijn onderbewustzijn, het zijn stromen van schaduwen en kleuren, die eigenlijk emoties zijn en die Oleksandr Sasho Rumyantsev kenmerken als mens. Ik kan me niet van de gedachte ontdoen dat zijn toch wel traumatische ervaring een litteken heeft nagelaten die hij nu draagt als een ereteken op zijn ziel, en dat bij iedere verfstreek er een helend gevoel ontstaat, een gecamoufleerde overwinningskreet omdat het lot hem niet klein kreeg.
Oleksandr Sasho Rumyantsev doet dit op een zeer geraffineerde manier zodat de abstracte schilderijen nooit te beladen worden en hij laat ieder kleur op hun beurt een protagonist zijn, zodat er geen sprake is van eentonigheid of zelfs herkenning. Critici van abstracte kunst verkondigen tot het einde der tijden, dat er geen boodschappen zitten in de werken, ze kunnen niet meer verkeerd zijn, er zit wel degelijk verhaal in zijn abstracte wereld, net als hem als persoon is die echter gecontroleerd en nooit storend. Er is iets rustgevende in zijn abstracte, moeilijk uit te leggen, maar ik ervaar het als een soort bidiversiteit, zoals de oceaan: soms extreem gevaarlijk en nietsontziend en enkele seconden later de personificatie van de rust en de kalmte. Visueel is het ook een aangenaam draagvlak voor de verbeelding van de toeschouwers die in een ogenblik het verhaal voor hen althans afmaken dankzij de vertaling welke zij erin zien. Zijn werk heeft ook een zeer groot assimilatievermogen en kan in meninge plaats tot zijn recht komen of het nu een privé-woonst is of een expositiegebouw.
Jammer genoeg, heb ik Oleksandr Sasho Rumyantsev (nog) niet kunnen ontmoeten maar de indruk die ik zeer sterk krijg is die van een krachtige man, die doorheen zijn kunst fantasie blijk geeft van dankbaarheid, niet alleen aan zijn publiek, maar vooral aan het leven. Terwijl de gruwel letterlijk aan de poorten staat van zijn geboorteland is hij ook dankzij zijn kunst een voorbeeld aan het geven van de onbreekbare wilskracht die we hebben leren kennen in Oekraïne. Ben ergens wel zeker dat in de vertaling van zijn kunst er een ziel zit die respect uitdraagt aan allen die hem willen volgen in zijn verhaal. Zijn kunst is niet ontstaan dankzij perfect zicht, maar dankzij een heldere blik van binnenuit.
Er zijn nu eenmaal verhalen die met moeite omschreven kunnen worden omdat ze de genialiteit van dat wat iemand mens maakt zo complex bevatten, soms zijn woorden niet genoeg en moet men de verhalen zoeken achter de verf, tussen de muzieknoten of in granieten beelden. De fysiek of mogelijkheden van iemand zijn slechts een uiterlijk behang en zijn dus irrelevant, de puurheid en de goddelijke aanraking van de kosmos ligt diep binnen de mens onder de vorm van talent, goedheid en gaven. Ik sluit dan ook dit artikel af met wijze woorden van een ervaringsdeskundige:
“Just because a man lacks the use of his eyes doesn’t mean he lacks vision.”
— Stevie Wonder
Meer info: Instagram –
Foto’s: Socials van Sasho, met uitdrukkelijke schriftelijke toestemming van Oleksandr Sasho Rumyantsev.
