Herman Faes weet als geen ander dat je leven kan veranderen in een fractie van een seconde, een realiteit dat de meeste mensen niet kunnen bevatten. Vreemd genoeg is de kracht van de menselijke wil en geest zo krachtig dat ondanks de zwaarste hindernissen, de humane overlevingsmodus fenomenaal blijft, als stromend water dat ondanks onoverbrugbare obstakels zich een weg baant dwars door alles heen.
Kunstenaars zijn van nature uit, gevoelsmensen die getormenteerd zijn en zelfs gebrandmerkt door de passages in dewelke hun leven zich afspeelde, zoals de kosmos uit miljarden partikels bestaat is een mensenleven dikwijls de resultante van splintermomenten: de passagiers die op de levenstrein stappen of voorbijwandelen, alles is verbonden, iets wat iedere kunstenaar instinctief aanvoelt. Zo is het ook vergaan met Herman Faes, die de artiestennaam Vunst hanteert.
Na een volledige verlamming is de vechter in hem opgestaan en iedere artistieke begaafde persoon weet dat kunst therapeutisch werkt, in kunst kan men eventjes de pijn vergeten, de woede, de angst en de ontgoocheling, maar het is voornamelijk een communicatiemiddel, het onderbewuste welke spreekt in vormen, waarin gecamoufleerde gedachten in zitten, zorgvuldig gecreëerde boodschappen die het DNA van de persoon achter de kunst zorgvuldig bewaren voor allen die de moeite doen om het te ontcijferen. Kunstenaar zijn is een resultante van onschatbaar talent en het karakter dat uit bittere noodzaak vorm krijgt door soms onaangename omstandigheden.
Herman Faes werkt voornamelijk met oud werkmateriaal wat geenszins toevallig is, in die keuze alleen ligt de genialiteit van zijn boodschap. Het is een krachtig signaal dat alles en iedereen een tweede kans verdient, een schreeuw dat voorwerpen en personen die men in de maatschappij aanspreekt als ‘beperkt’ geen Ersatz-statistieken zijn maar dat ze een innerlijke schoonheid bezitten die het waard is te ontdekken. Recyclagekunst is niet alleen verbazend mooi maar in de symboliek zit iets van oneindige mogelijkheden, onafgewerkte verhalen en vooral een strijdkreet. Bij Herman Faes komt dit loeihard binnen, zonder intrusief te zijn.
Wat me raakt is dat iemand die alle redenen en dan nog meer heeft om terug te vallen op verbittering ervoor kiest om te spreken met beelden en constructies die zijn liefde voor het leven nog nooit als voorheen zo sterk in de verf hebben gezet. Diezelfde ‘joie de vivre’ geeft hij heimelijk door naar de toeschouwers van zijn werk.
Zijn werk zelf heeft een bepaalde rauwheid welke beklijvend werkt, hij slaagt erin om van ordinaire voorwerpen bijna archeologische kunstwerken te maken, die niet alleen lang vervlogen tijden uitademen maar ook bedekt zijn met een bijna mystiek gevoel, het roest spreekt en komt visueel dusdanig binnen dat men als mens reflecteert op de geschiedenis van het voorwerp en op de nieuwe identiteit die Herman Faes ze heeft gegeven. Er zit zeer subtiel een boodschap in van onsterfelijkheid, regeneratie in zijn simpelste vorm en daarom ook de puurste.
De genialiteit ligt vooral in de bijna agrarisch-industriële manier waarop de boodschap vorm krijgt die zo onverwacht is dat men een fascinatie krijgtop de vele mogelijkheden die voorwerpen kunnen hebben, hij opent als het ware een achterdeurtje in de menselijke irissen waar men plotseling een wereld ontdekt waar men nooit de tijd voor heeft genomen om die maar te bekijken laat staan veronderstellen. Perceptie is alles in het leven, en net zoals er honderden talen zijn, zijn er meer verbeeldingspistes in de menselijke geest als er zandkorrels zijn op een strand.
Het is fascinerend om te zien hoe Vunst naar een voorwerp kan kijken op een manier waarbij de originele bedoeling al lang achter hem ligt, in zijn geest heeft hij de gave van creatie, een bijna goddelijk genoegen om de objecten vorm te geven zodat ze passen in zijn universum. Zonder dat hij het wellicht beseft zit er een groot verteller in Herman Faes.
Het is moeilijk om de splitsing te maken tussen mens en kunstenaar bij Vunst, door de hardheid van zijn leven zijn deze twee zo symbiotisch verweven dat dit zelfs zinloos is om te proberen. Als mens is hij ontegensprekelijk een voorbeeld, een superheld en ook wanneer er een kruisbestuiving is tussen artistieke fantasie en werkelijkheid is zijn er ook helpers, in het bijzonder een goede vriend Dirk Daseleire die de ‘Robin’ is bij ‘Batman’ Herman Faes. Ook dit gegeven heeft een duidelijke positieve inbreng op zijn kunst, het illustreert nogmaals de verbindfactor welke kunst is tussen mensen. Dit verhaal, want dat is het echt wel, is meer dan een bloemlezing van prachtige intrigerende kunst en de persoon van Herman, het is een ‘beeldvorming’ welke mensen raakt en blijft raken.
Wat mij onmiddellijk opviel is de bijna ‘bengelachtig’ instinct van Herman Faes in de benaming van zijn kunstwerken, de verborgen pareltjes en sublieme woordspelingen in zijn zelfgegeven titels welke niet alleen getuigen van een zeer groot empatisch vermogen maar van een intellectuele humor die onwaarschijnlijk scherp is.
De Instagrampagina ‘Vunst’ is een absolute aanrader waar men als toeschouwer van verbazing naar verbazing blijft wandelen. Werkelijk alle emoties zijn aanwezig in zijn werk. Het is ook zeer intoxicerend om de verscholen hints te ontdekken die zo symbolisch verwerkt zijn. Herman Faes verstaat als geen ander dat men het best iets verbergt in volle openbaarheid, het aanschouwen is meer dan een streling voor het oog, het is een constante zoektocht naar betekenissen, scenario’s met een open einde en vooral het is geen geforceerde kunst, het blijft allemaal visueel zeer aantrekkelijk en kan moeiteloos een plaats opeisen in iedere galerij, musea of woonhuis. De stijl van Herman Faes heeft me doen denken aan vele andere internationale grootheden, maar is toch uniek door een geraffineerde kunstige handtekening die hij nalaat, ik ben zelfs zo vrij om de vergelijking te maken met een illusionist, Herman Faes slaagt erin het onzichtbare zichtbaar te maken. Chapeau!
Meer info: Instagram Vunst
Foto’s: Instagram Vunst met uitdrukkelijke en vriendelijke toestemming van Dhr. Herman Faes.
