Hans Op de Beeck is een befaamde Vlaamse kunstenaar die al lang niet meer gebonden is door futiele landsgrenzen, de man heeft ondertussen een schitterende reputatie opgebouwd in binnen- en buitenland en blijkt de magie te beheersen om te blijven verbazen en vooral om nieuwe uitdagingen nimmer uit de weg te gaan. Deze multidisciplinaire kunstenaar weet op een magistrale manier zijn publiek te boeien met kunstinstallaties en een heel palet aan artistieke communicatiemiddelen, gaande van de traditionele tekeningen tot up to date video’s. Net zoals de door hem gebruikte middelen is hij constant als mens en artiest in evolutie, stagneren of vastroesten lijkt volledig uit den boze, en hij stelt het primaire doel van de kunst, namelijk communiceren als absoluut hoofddoel. Als verhaalverteller neemt hij de kijker mee op een anti-verveling reis, waar men ergens met zachte en aangename dwang telkens weer met de eigen verbeelding een ticket kan bekomen om mee te gaan in zijn avontuur, een reis naar zijn verwelkomende denkwereld.
Hans Op de Beeck staat vooral bekend om dromerige kunstinstallaties die een sublieme mix zijn tussen werkelijkheid en het rijk der verbeelding. De subtitel die wij hem gaven als ‘dromende Vlaming’ is dan ook ons inziens toepasselijk want zijn werk is een constante uitnodiging om doorheen het portaal te lopen van een fantasiewereld die ontzettend rijk is en toepasbaar is voor iedereen. Gezien alles in functie is tot het overbrengen van het ‘verhaal’ of een ‘boodschap’ trekt deze rasartiest alle registers open en zal niet twijfelen om alle mogelijkheden uit te putten zodat het verhaal tot zijn recht komt en de kijker assimileert met de gedachte, het idee en de verhaallijn. Waarschijnlijk daarom dat Hans Op de Beeck zich niet in een hoekje met een labeltje laat steken, hij is de verteller, de vormgevende dirigent die weet op welke manier zijn kunst de mensen kan raken in hart en hersenen.
Zijn realistische werk intrigeert vanaf de eerste seconde, de visuele captatie is zo sterk dat het werk blijft kleven op de herinnering, het realisme en de monochroom grijsachtige, zelfs soms droevige weergave is een constante invitatie om meer te weten te komen over de inspiratiebron, de boodschap, het motief of het nauwkeurig verborgen verhaal achter ieder werk. Hij lijkt als kunstenaar te begrijpen dat de beste verstopplaats in de volle aandacht ligt. Opvallend is de hoge graad van herkenbaarheid die hij subliem in al zijn werken laat transpireren, schijnbaar onopvallend maar duidelijk aanwezig als een soort van parfum mist die zich niet alleen nestelt in en op zijn kunst maar ook in de zintuiglijke waarnemingen van de toeschouwers.
Zijn werk die we als een persoonlijke favoriet aanduiden en bij mij een grote indruk naliet is : “My Bed a Raft, the Room the Sea, and then I laughed some Gloom in me” welke alle kwaliteiten heeft om te boeien. Het beeld van een meisje dat slapend op een houten vlot met een boek in haar schoot en een vlinder die zich nestelt op haar hoofdkussen is niet alleen esthetisch subliem het heeft alle ingrediënten om uit te groeien tot een vaste herinnering. Vooral zijn detail voor het achterliggende decor met de leliebladeren op een zichtbaar kalm meer is opmerkelijk en is de saus die het artistieke gerecht compleet maakt. Ook de keuze van vormgeving is typerend voor zijn fenomenaal inzicht, door het werk een ronde vorm te geven kan men het letterlijk en figuurlijk bekijken uit heel wat standpunten, net alsof men een unieke kans krijgt om de dromen van het meisje te volgen of er zelfs mee in te stappen.
Dat Hans Op de Beeck zijn geboorteland al lang is ontgroeid is duidelijk als men zijn palmares bekijkt en vooral zijn constante groei als wereldbefaamde kunstenaar. De manier waarop hij zijn publiek aan zich blijft binden is fascinerend te noemen. De opsomming van zijn prestaties is dusdanig dat woorden geen superlatieven genoeg hebben om de visuele impact weer te geven. Het gaat hier duidelijk om een oeuvre waar het optische beeld meer zegt dan duizenden woorden. Een blik op zijn website is meer dan een visitekaartje het is een toegangsticket voor een levensvoorstelling welke iedereen die maar enige affiniteit heeft met kunst, verhalen en emoties graag wil voor tekenen.
De veelzijdigheid van zijn werk is trouwens een perfecte ventilatie van de onderliggende humor, spot en kritiek welke zorgvuldig als een camouflagenet hier en daar voor de meer geoefende kunstliefhebber onder ons de kop opsteekt. Die veelzijdigheid kan overweldigend zijn maar is een heerlijk deel van de puzzel die de man achter de kunst is.
Ook op zijn website welke een bijna gastronomische kaart is van prachtige kunst heeft Hans Op de Beeck een soort van zelf beschermende reflex naar zijn persoon toe, hij laat overduidelijk zijn kunst spreken, niet alleen als visitekaartje voor zijn universeel talent, maar ook als een soort van ‘aperitief’ naar een artistieke mystiek die inderdaad zeer aantrekkelijk is voor de toeschouwer, het is duidelijk dat de man achter het werk, al even complex en fascinerend is en de combinatie hiervan blijft de attractieve waarde van zijn oeuvre verhogen. Men kan zich enkel maar afvragen welke werken hij toekomstig nog in petto heeft, heb een klein vermoeden dat er in zijn gedachten gang al heel wat aan het afspelen is en dat hij er moeiteloos nu ook weer in zal slagen om ons te verbazen. De door mij gekozen titel ‘de dromende Vlaming’ mag dan op eerste zicht vreemd zijn, ik kan me niet van de gedachte ontdoen dat het net de jeugddromen zijn van Hans Op de Beeck die ons vandaag in staat stellen om mee te reizen op zijn avontuur. Magistraal!
Meer info: Website – Instagram – Wikipedia –
Foto’s: Hans Op de Beeck alle rechten voorbehouden, met vriendelijke toestemming voor Thalmaray.co
