Alice Pasquini aka Alicè is een getalenteerde Italiaanse kunstenaar en een van de voornaamste vrouwelijke vertegenwoordigers van de internationale Street Art. Ze is niet te vangen in een bepaald hokje maar experimenteert er lustig op los en bereikt op die manier een zeer ruim publiek daar haar werken niet alleen te bewonderen zijn in talloze steden wereldwijd maar ook een graag geziene gast is in talrijke musea en galerijen.
Als gedreven illustrator voelt men duidelijk de passie die in haar aderen stroomt en die gedrevenheid wordt gedragen door haar opleidingen inde Academie voor Schone Kunsten in Rome en de vervolmaking met haar Master of Arts in Madrid. Haar techniek is dan ook feilloos en ze slaagt er moeiteloos in om een zeer sterke visuele aantrekkingskracht neer te zetten in al wat ze onderneemt.
Deze lieftallige dame kan duidelijk haar mannetje staan en ze is dan ook de artistieke dochter van verschillende wereldsteden die haar en haar oeuvre hebben omarmd zoals Singapore, Londen, Berlijn, New York, Rome, Saigon en we kunnen zo nog eventjes doorgaan.
Naast de visuele bekoring heeft ze ook volledig terecht de appreciatie gekregen van de gedrukte en audiovisuele media. Haar Currciulum Vitae is dan ook niet alleen zeer imposant het is de bevestiging van wat de toeschouwers al lang weten, de gave van een onmiskenbaar talent om de mensen te boeien en om telkens weer een verhaal te vertellen in een van haar talloze werken.Op de website van Alice Pasquini krijgt men pas een goed beeld van de verwezenlijkingen en eerbetuigingen die haar ten beurt vielen.
Regelmatige lezers weten ondertussen wel dat ik graag op zoek ga naar de persoon achter de kunst, heel dikwijls is de kunst niet los te maken van de persoon en vice versa, maar het is telkens fascinerend om zich heel eventjes te bewegen in de denkwereld van een kunstenaar. De essentie van kunst is altijd al geweest het overbrengen van emoties en verhalen naar de kijkers toe, wel hier slaagt Alice Pasquini met vlag en wimpel.
In haar buitenwerk valt vooral het sublieme kleurenspel op, de monumentale werken of schattige miniaturen worden altijd voorzien van zeer vibrerende levendige kleuren die de onderwerpen een extra dimensie geven. De evolutie van haar Street Art werk is echt opvallend in de beginperiode was er ondanks een hoge attractiegraad een soort van schuchterheid te bemerken in de latere werken komt het kleurspel zeer sterk tot uiting en speelt ze als een virtuoos met het kleurenpalet en daar maakt ze prachtige visuele muziek mee.
Als observator valt het me op dat er doorheen haar volledige werk, bewust on onbewust een sterke aantrekkingspool is in de weergave van de ogen en de blik. Als een neutrale toeschouwer let ik erop dat ik telkens eerst aangetrokken blijf door de ogen en er een soort van hypnotische fascinatie ontstaat die verder gedragen wordt door de totaliteit van het werk. Wat ook overduidelijk is dat ondanks een fantastische spontaniteit er is nagedacht over decompositie, het onderwerp en de weergave. De professional in haar laat niets aan het toeval over en ik krijg de indruk dat ze zeer streng is voor haarzelf en haar kunst.
Street Art heb ik altijd gezien als een urbane verrijking en haar werk fleurt letterlijk bepaalde buurten en gebouwen op, het zijn van de knippermomenten waar men als kijker heel eventjes figuurlijk stilstaat bij het beeld en het achterliggende verhaal, het is dan ook niet verwonderlijk dat haar werk internationaal aanspreekt, want haar taal is universeel en ook de verdiende appreciatie trouwens.
Haar binnenwerk is minstens even krachtig misschien wel omdat het nog sterker tot kracht komt in de beperking van de ruimte. Ook hier ben je als kijker kansloos en ben je in het werk gezogen, haar werk is dat van alle grote visuele vertellers, hoe langer men er naar kijkt, hoe sterker men opgaat in de boodschap en het verhaal.
Mijn aantrekking naar het werk van Alice Pasquini is veelzijdig, naast het overduidelijke talent is er meer, daar waar Street Art dikwijls ‘schreeuwerig’, ‘luid’ en ’druk’ kan overkomen heerst er in haar werk een aangename vorm van sereniteit, de boodschap komt onvermijdelijk binnen laat me duidelijk zijn maar er heerst een meer vrouwelijke en vooral hoopgevende atmosfeer rond haar werk. Dit kan louter subjectief zijn, maar mijn inziens draagt dit ertoe bij dat men het werk niet is beu gezien na een tijd, het is een soort van evoluerend verhaal waar men bij iedere bezichtiging telkens weer iets nieuws lijkt te ontdekken. Die vrouwelijke zachtheid is daadwerkelijk een vingerafdruk van de artiest.
Street Art artiesten gebruiken soms nogal gemakkelijk een schokeffect om hun werk of boodschap kracht bij te zetten, kan heel effectief zijn, maar Alice Pasquini een deel van haar persoonlijkheid in de werken, het is telkens een boodschap van hoop, vriendschap, liefde en zelfs verliefdheid op het leven, dit is een artistieke DNA die niet alleen duidelijk aanslaat bij het publiek, maar haar werk een authenticiteit en bestaansrecht geven welke heel uitzonderlijk is.
Foto’s: Alice Pasquini,alle rechten voorbehouden met vriendelijke toestemming voor Thalmaray.co
Meer info: Website – Instagram – Facebook – YouTube –
