Over kunst valt er niet te discussiëren, maar soms val ik toch van de ene verbazing in de andere. Lezers van onze blog weten dat wij een zwak hebben voor alternatieve kunst, maar soms grenst het echt aan het ongelooflijke om maar niet te zeggen absurde.
Riikka Hyvönen heeft om één of andere bizarre reden een fascinatie voor blauwe plekken. Het is haar vurigste wens dat mensen blauwe plekken zouden zien voor de kleine universa die ze zijn, mooie en prachtig.
Ze is zelf een beoefenaar geweest van het nogal agressieve Roller Derby, een heftige sport waarbij vrouwen racen op rolschaatsen en bijna alles is toegestaan om te winnen, met spectaculaire vechtpartijen en crashes als gevolg. Ze begon foto’s te nemen van haar vriendinnen. Een blauwe plek is in deze sport iets om met trots te dragen, een soort van ereteken.
Vele rollerderby meisjes tonen dan ook hun blauwe plekken als oorlogswonden. Gek genoeg zijn deze aanvaringen mooi om te zien. Ze is dan ook van oordeel dat iedereen ze zou moeten zien.
Eigenlijk is het een provocatie naar het gevestigde idee van schoonheid, ze helpt de mensen naar esthetiek zoeken op totaal onverwachte plaatsen. De blauwe plekken noemt ze dan ook liefkozend kleine universa met een verhaal.
‘….het nogal agressieve Roller Derby, een heftige sport waarbij vrouwen racen op rolschaatsen en bijna alles is toegestaan om te winnen, met spectaculaire vechtpartijen en crashes als gevolg.’
Vechtpartijen zijn absoluut not done in roller derby! En de regels worden streng toegepast door de nodige refs. Roller derby is een mooie en leuke sport, jammer dat jullie er zo’n klucht van proberen maken….
U weet zo goed als een ander, dat naast een “officieel circuit” er veel onofficiële circuits zijn die dezelfde naam dragen, vooral in de Verenigde Staten. Een poging om een sport te ridiculiseren is net de bedoeling, uiteraard zijn er excessen in elke sport en in elke discipline.