Terwijl IS zijn uiterste best doet om hun zogenaamde strijd te rechtvaardigen en vooral te romantiseren, laat Joey L. een fotograaf uit New York zien dat er helemaal niets glorieus is aan deze oorlog van de waanzin. Terwijl zogenaamde religie zijn best doet om het laatste stukje beschaving in dit deel van de wereld van de kaart te vegen, zijn er nog mensen die durven te vechten voor vrijheid.
De brandhaarden van Irak en Syrië zijn te mijden, zeker voor westerse fotografen en journalisten, dat heeft hem niet weerhouden om met zijn camera momentbeelden te maken van mensen die strijden. De Koerdische guerrillagroepen strijden niet voor een ijdele en wrede god, niet voor glorie of geld, maar om te overleven.
Hij probeerde te weten te komen wie de Koerden nu juist zijn? Volgens hem heeft portretfotografie de kracht om de meest vreemde situaties te vermenselijken, en dat was dan ook zijn doel. In zijn foto’s en video’s ziet men het leed verborgen in de ogen, de wanhoop, en hier en daar ook de vastberadenheid dat de wereld deze demonen zullen overwinnen.
Hoewel deze foto’s mooi zijn is er niets geromantiseerd aan het decor, men ziet de ellende, de dood en de vernieling van dromen. In één foto ziet men de vertrappelde vlag liggen van IS, een krachtig symbool van de hoop voor de mensheid.
